WABİ SABİ

S

ahip olduklarımızda, ilişkilerimizde, başarılarımızda amansız bir mükemmellik arayışının strese, kaygıya, hatta depresyona yol açabileceğini hepimiz biliyoruz. Bazen yapılacaklar listemiz hiç bitmiyor, bazen trendlerin peşinde koşarak en mükemmeli arıyoruz, sonrasında kusursuzu ararken yoruluyoruz. Wabi-sabi işte tam da bu noktada hayatın kendi akışında kusurlarıyla güzel olduğunu söylüyor.

Bu Japon felsefesini tanımlamak zor olsa da, basitleştirilmiş anlamını “az çoktur” anlayışına odaklanarak kusurlu sadelikten zevk almak olarak açıklayabiliriz. Wabi-sabi modern dünyanın mükemmellik takıntısından kaçış sunarken, kusurları anlamlı ve kendi akışında güzel olarak kabul ediyor. Günlük hayatta kolayca uygulanabilen wabi-sabi daha mutlu bir yaşam ve sahip olduklarımızla kendiliğinden gelen saf bir mutluluk vadediyor.

Kusursuzluk, wabi-sabi’nin temel ilkesi olarak görülüyor. Bu Japon felsefesi bizi günlük hayatımızda sahip olduklarımızın güzelliğine odaklanmaya ve “olması gerekeni” yerine getirmek için kendimizi hırpalamak yerine, yaşamı kutlamaya teşvik ediyor. Özgünlük de wabisabi’nin büyük bir parçası olarak tanımlanıyor, örneğin zamanın geçişini ve sevgiyi simgelediği için çatlaklar, kırıklar ve kusurlar el üstünde tutuluyor. Evde wabi-sabi’yi kucaklamak, sürekli daha fazlasını arzulamadan mevcutla yetinmeyi öğretiyor. Bize sabit nesnelerin bile değişime ve bozulmaya tabi olduğunu gösteren wabi-sabi’yi kucaklamak aynı zamanda hiçbir şeyin kalıcı olmadığını anlamak demek. Japonlara göre wabi-sabi kırılmış ve yeniden yapıştırılmış seramik bir kasede, bahçede yetiştirilen garip şekilli bir domateste, dünden kalanlarla hazırlanan bir akşam yemeğinde, ağaçtan yere düşen bir kiraz çiçeğinde, yıpranmış ahşap bir kapıda, çoraptaki bir yamada bulunabilir. Bir başka deyişle wabi-sabi basit, mütevazı ve kusurlu olan her şeyin kabul edilip olduğu haliyle sevilmesidir.

Aslında yapılması gereken tek şey bakış açımızı değiştirmek. Belki de kusurlu olmanın verdiği huzuru keşfedip kusurlarımıza sevgiyle yaklaşmaya başlayacağımız gün bugündür; ne dersiniz?